استفاده از دوبین روی دست روش و شیوه خاص خود را دارد که در این بخش از آموزش فیلمبرداری در رسانه فارسی تصمیم داریم به آن بپردازیم. روش نگاه داشتن صحیح این نوع دروبین ها به هنگام فیلمبرداری اهمیت بسزایی دارند. تصویربردار می تواند این دوربین را در دست بگیرد، روی شانه اش قرار دهد، از آن به عنوان تکیه گاه برای بدن استفاده کند، و یا بر روی سه پایه نصب کند. هر یک از این موارد کارایی و شرایط خاص خود را دارند، مثلا برای نماهای کوتاه و فیلمبرداری در حین حرکت گرفتن دوربین فیلمبرداری با دست راحت تر است. اما به خاطر داشته باشید که نحوه گرفتن دوربین در دست خود اهمیت ویژه ای دارد.
چگونه از لرزش تصاویر در دوربین روی دست جلوگیری می شود؟
به خاطر داشته باشید که دوربین روی دست باید با هر دو دست گرفته شده و با دقت بسیاری حمل شوند، دست راست فیلمبردار باید درون بند محافظ و روی عدسی زوم قرار گرفته و دست چپ آن زیر بدنه دوربین را بگیرد. البته برخی از دوربین ها دارای لرزه گیر الکترونیک هستند، اما خب همیشه به یاد داشته باشید که برخی گزینه های ارائه شده صرفا ارزش تجاری و تبلیغاتی داشته و نمی توان روی آنها چندان حساب کرد. با اینحال حتما توصیه میکنیم هفتمین قسمت از فانوس خیال را در وبسایت رسانه فارسی با عنوان جلوگیری لرزش تصاویر در دوربین روی دست دیدن نمایید
نکات مهم در مورد Hand-held camera
در مدل های کوچک Hand-held camera یا دوربین های پرتابل روی دست (کامپکت) که دارای عدسی های بزرگ هستند، زمانی می توان بیشترین ثبات را مشاهده کرد که انگشت دست چپ زیر محافظ عدسی و دست راست در بند محافظ قرار بگیرند.
برخی از دوربین های قابل حمل در زیر خود چیزی مانند زین با تشکی نرم دارند که می توان آن را به منظور سهولت حمل روی شانه قرار داد. در این حالت از این دوربین ها، دست چپ روی استوانه عدسی قرار گرفته و به تنظیم وضوح تصویر می پردازد، دست راست نیز داخل محافظ بوده و تنظیم زوم را انجام می دهد.
برقراری ارتباط بین فیلمبردار و دوربین فیلمبرداری او روی دست، یکی دیگر از نکات در استفاده از این دوربین ها است. تصویربردار به زودی درک خواهد کرد که نباید دوربین را خیلی محکم گرفته و به خود بچسباند. زیرا کوچکترین حرکتی در بدن او، حتی نفس کشیدن، می تواند منجر به لرزش دوربین فیلمبرداری در دست و در نتیجه ارائه تصویری نامناسب شود. پس حتما باید تصویربردار به نحوه گرفتن دوربین دقت کافی را داشته باید.
نکته دیگر در این حوزه قابل توجه است، این است که دوربینی که جهت فیلمبرداری روی دست قرار می‌گیرد، در دسته دوربین های سبک هستند. بنابراین با تجهیز این نوع دوربین ها به عدسی زوم، لامپ، دستگاه ضیط ویدئویی و باتری منجر به سنگین شدن این دوربین ها شده و در نتیجه به مرور باعث خستگی عضلات تصویربردار می شود.
فیلم برداری روی دست: در این روش، دوربین یا دردست قرار می‌گیرد یا به بدن فیلمبردار وصل می‌شود و برای فیلمبرداری فضاهای شبه مستند و خبری و تأثیرگذار به کار می‌رود. مانند فیلم‌های مستند جنگی مرتضی آوینی (روایت فتح) یا سکانس دادگاه در فیلم جدایی نادر از سیمین (اصغر فرهادی). ویکی پدیا
نحوه حرکت دوربین فیلمبرداری در صحنه
قطعا واضح است فیلمبرداری از روی دست در حین حرکت باعث لرزش و پرش تصاویر ضبط شده می شود. گرفتن تصاویری مناسب و بدون لرزش در حین حرکت کاری بس دشوار است. برای ممانعت از این مشکل بهتر است آرنچ دو دست خود را به بدن چسبانده و گام های خود را محکم و با صلابت بردارید. همچنین باید کاملا هشیار و دقیق بوده و با چشمانی باز هم تصویر را نگاه کرده و هم از وضعیت و شرایط اطراف خود با خبر بوده و دقت و نظارت کافی بر آنها داشته باشید. این وضعیت در صورتی که لازم است به عقب گام بردارید دشوارتر خواهد بود. بنابراین می توان برای تسلط بیشتر بر اوضاع از کسی که کنارتان است بخواهید تا مثلا با گرفتن کمربند یا شانه به شما کمک کرده و در مسیر درست هدایت کند.
شاید لازم شود به دنبال هدف خود در تصویر برداری چرخش افقی (پن) انجام دهید. بنابراین حتما باید کنترل شرایط بدنی خود را در اختیار گرفته و جایی وسط مسیر توقف کنید، پاها را کمی از هم باز کرده و صاف بایستید و سپس کمر خود را به سمت مورد نظر بچرخانید. اگر با استفاده از دوربین روی دست خود قصد تصویر برداری از منطقه وسیعی را دارید، نباید به هیچ وجه این چرخش را با سرعت بالا انجام دهید زیرا این کار باعث تار شدن تصویر خواهد شد.
همچنین بهتر است هنگام استفاده از این دوربینها سعی داشته باشید تا تکیه گاه مناسبی برای دست و بدن خود بیابید و به آن تکیه کنید تا بتوانید از لرزش تصاویر به طور کامل جلوگیری کنید. در این بخش از سایت رسانه فارسی با استفاده از تصویر این وضعیت را نشان می دهیم.
یافتن تکیه گاه برای کار با دوربین
در استفاده از دوربین های تصویربرداری روی دست یافتن و انتخاب تکیه گاهی مناسب نیازمند تجربه و اطلاعات کافی است. این عمل از این نظر اهمیت دارد که کوچکترین لرزش در دوربین منجر به تاری تصویر می شود. پس باید آن را روی دست کاملا ثابت و بی حرکت نگه داشت. با دقت هرچه تمام و با استفاده از دو دست خود دوربین را نگه دارید، البته نباید دوربین را روی دست‌هایتان خیلی محکم بگیرید. بنابر این در ادامه دو نوع وضعیت بدنی برای نگه داشتن دوربین روی دست ارائه می کنیم:
- الف) قرار دادن وضعیت بدنی در شرایطی کاملا استوار، مثل باز کردن پاها، نشستن، قرار دادن آرنج ها بر روی زانو، زانو زدن روی زمین، و دراز کشیدن.
- ب) تکیه گاه های دم دست، مثل پشت به دیوار بودن، تکیه دادن به هر وسیله ای مصل دیوار، ماشین، نرده و ..و، تکیه دادن به دیوار از پهلو، قرار دادن یک پا روی سکو و تکیه دادن به میله.
تکیه گاه های ساده برای دوربین روی دست
برای دوربین هایی که بر روی دست قرار می‌گیرند دو نوع تکیه گاه ساده نیز قابل استفاده هستند. اولی که تکیه گاه طنابی یا زنجیری نامیده می شود دارای دو سر می باشد که یکی از آنها به زیر دوربین و دیگری به زیر پای تصویر بردار وصل می شود و همانطور که در تصویر می بینید باعث ثبات بیشتر دوربین می شود. نوع دوم تکیه گاه تک پایه نام دارد که با استفاده از لوله یا میله ای تلسکوپی تک پایه باعث حفظ ثبات بر روی دوربین می شود.
تثبیت گرهای دوربین تصویربرداری
تثبیت گرهای دوربین تصویربرداری به منظور ثبات این نوع دوربین ها طراحی شده اند. برای محکم کردن دوربین ها بر روی بدن می توان از ابزار گوناگونی استفاده کرد. مثلا می توان با تسمه بدنی یا شانه بند دوربین را بر روی بدن تثبیت کرده و لرزش آن را کاهش داد. در شرایط استدی کم، و همچنین در هنگام حرکات شدید می توان از تسمه پیچیده ای با تعادل فنری و یا از نمایاب الکترونیکی چهار اینچی که به بازوی تصویر بردار متصل می شود استفاده کرد.
همانطور که در بخش های بالایی سایت رسانه فارسی اشاره شد، دقت و تمرکز در استفاده از دوربین روی دست حرف اول و آخر را میزند. استفاده از این دوربین ها نیازمند تصویربردارانی متخصص و حرفه ای است که قدرت بدنی بالایی دارند و می توانند بر حرکات بدنی خود مسلط عمل کنند. بنابراین حتما در استفاده از این نوع دوربین سعی داشته باشید مدتی قبل تمرینات فیزیکی انجام دهید تا قدرت بدنی شما افزایش یابد.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.