در مورد زاویه عدسی می توان این توضیح را داد که در صورتی که زاویه فرد بیننده از تصویر همانند زاویه عدسی دوربین باشد مثلا حدود 20 تا 25 درجه ، در این صورت زوایه عدسی و پرسپکتیو کاملا دقیق و چهارچوب بندی شده به نظر خواهد رسید و تصویر گرفته شده دارای فواصلی کاملا طبیعی خواهد بود. اگر عدسی بازتر شود و فاصله کانونی آن کاهش یابد در مقایسه با زمانی که زاویه عدسی بازتر و فاصله کانونی باریک تر شودف عمق تصویر پخش شده در تلویزیون کاملا متفاوت خواهد بود.
انواع زاویه عدسی
- زاویه عدسی باریک: اگر این نوع را انتخاب کنیم همان‌قدر اشیا در صحنه نزدیکتر مشاهده خواهند شد و بخش کوچکتری از آن در قاب تصویربرداری دیده خواهند شد. به این حالت پرسپکتیو تخت گفته می‌شود که باعث فشرده شدن عمق تصویر می‌گردد. در این حالت اشیایی که در دور دست هستند به صورت نا متعارفی بزرگ به نظر می‌آیند و عمق صحنه به شدت کاهش می یابد. انسان ها و اشیایی که در دور هستند حالت بریده بریده خواهند داشت. اگر انسان یا چیزی از فاصله دور در تصویر شروع به حرکت کند زمان زیادی را برای رسیدن به جلو تصویر صرف کرده زیرا به آهستگی این فاصله را طی خواهد کرد.
- زاویه عدسی باز: هر چه زاویه آن باز تر باشد عمق و پرسپکتیو حاصل از آن حالتی غیر واقعی و اغراق آمیز به خود خواهد گرفت. عمق به شدت افزایش یافته و تصاویر کوچک به نظر می رسند. حتی تصاویری که در فاصله دوری از تصویر قرار ندارند نیز به شدت کوچک به نظر می آیند و حرکت انسانها بسار سریع مشاهده می شود.
بی کیفیتی حاصل از پرسپکتیو نا مناسب
اگر زاویه لنز از حالت نرمال و مناسب خود خارج شود تصویر کیفیت خود را از دست خواهد داد. این حالت زمانی رخ می دهد که اندازه زاویه عدسی کمتر از 10 یا بیشتر از 30 درجه باشد. این بی کیفیتی زمانی بیشتر به ذوق می زند که علائم پرسپکتیوی مثل ساختمان ها، اشکال تکراری، ریل قطار و غیره در تصویر زیاد باشند. زمانی که تصویربرداری ما از نمای باز و خالی باشد این بی کیفیتی ها کمتر به چشم می آیند. از بی کیفیتی حاصل از زاویه نا مناسب می‌توان برای ایجاد تصاویر فضایی و عجیب و غریب بهره برد. مثلا با استفاده از زاویه عدسی باریک می توان تاثیر عمق و فضا را کم کرد و نوعی حالت فشرگی در تصویر ایجاد کرد. می توان اشیا دور و نزدیک را بدین طریق کنار هم قرار داد و و مثلا جمعیتی پراکنده تا دور دست ها را ایجاد کرد. همچنین، می توان با استفاده از زاویه عدسی باز فضاهای بسیار کوچک را گستراند و در محدوده ی خیلی بزرگی به نمایش در آورد. صحنه ای که خیلی کوچک است، در این حالت بسیار بزرگ و گسترده به نظر می رسد. همچنین می‌توان از زاویه باز بر حالات و حرکات در سر بالا استفاده کرد که حالت نمایشی به تصویر می دهد. در شکل زیر این حالات را به همراه شکل نشان می دهیم:
پرسپکتیو و میزان پوشش در صحنه
مقدار پوشش دهی زاویه عدسی ارتباط معکوسی با فاصله کانونی دارد، که خود این مطلب نبز به اندازه لامپ تصویر دوربین بر می گردد. با تغییر زاویه و فاصله کانونی به طبع زاویه دید نیز عوض می شود. مثلا اگر فاصله کانونی به یک سوم اندازه خود کاهش یابد زاویه دید سه برابر خواهد شد. این بدین معناست که اشیا موجود در صحنه به اندازه یک سوم اندازه قبلی خود در صحنه مشاهده خواهند شد.
فاصله دید در زاویه عدسی
فاصله دید در زاویه عدسی به عوامل متعددی بستگی دارد که در سایت رسانه فارسی مختصرا به آنها اشاره دارد. متناسب با اندازه صفحه فاصله فرد از تلویزیون نیز باید تغییر کند. اگر فرد زیادی به تلویزیون نزدیک شود قادر به دیدن جزئیات نخواهد بود. و در صورتی که زیادی فاصله بگیرد جزئیات بیش از اندازه در چشم خواهد بود. برای دیدن کامل جزئیات معمولا باید فاصله فرد از تصویر 4 تا 6 برابر ارتفاع تصویر باشد. بهترین زاویه بین صفحه تلویزیون و چشم بین 20 تا 27 درجه است. در چنین زاویه ای پرسپکتیو حالتی نرمال خواهد داشت.
زاویه عدسی طبیعی
اگر از فاصله ی خیلی دور به تصویر نگاه کنید یا زاویه را باز انتخاب کنید، عمق و فاصله در تصویر بسیار زیاد خواهد بود. اگر خیلی نزدیک باشید یا از زاویه عدسی باریک استفاده کنید تصویر ارائه شده و عمق و فاصله آن بسیار فشرده خواهد بود و اشیا دور خیلی بزرگ به چشم خواهند آمد. در شکل زیر می توانید این مطلب را به طور کامل درک کنید.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.